Er was eens een jongetje. Dat wou heel graag kunnen klokkijken.

En op een dag keek het jongetje weer eens op een hele lange klok. Klok 12:61.
Hey, de klok is vies! Ohja, door met het verhaal.
‘Hey, er staat 61 over twaalf!’ zegt het jongetje. ‘Maar dat bestaat niet!’
Ja, ik schreef het goed, die 61.
‘Papa, die klok doet het niet.’ zegt het jongetje. (Het jongetje heet Stikki.)
‘Ik kom zo, Stikki!’ zegt de vader. ‘Oke pap.’ (Stikki is tien jaar, en bijna elf.)
*een half uur later*
Pappa komt. ‘Wat is er, Stikki?’
‘De klok geeft 61 over twaalf aan…’
‘Oh, dan gaan we die wel even repareren. Oh, ik zie het al. Het schroefje van de klok zit los. Even kijken of hij het nu doet.’
*5 minuten later*
‘Kijk, de klok staat weer goed. En hij geeft nu aan: 6 minuten over 13.’ zegt de vader. ‘Nou, die klok is weer helemaal gefixt!’
En Stikki kan nu heeeel goed klokkijken.

EIND